گل ریزان همان ریزش گل و گل افشانی است. گل ریزان ريختن و
پاشيدن گل است؛گل ریزان یعنی ريختن گلِ فراوان بر ای كسي يا جايي به
منظور تمجيد و بزرگ داشت.بخشندگی ومهربانی وتکریم دیگران،
همان گلریزان است،منشأ ومنبع بخشش گل ؛ طبیعت و بهار است،که گل؛
این رابطه مهر و محبت و واسطه عشق وصداقت را پس از پشت سر
گذاشتن سرمای جانسوز زمستان
به امر خداوند به زمین هدیه می نماید.زمین
مرده به امر حضرتش جانی تازه می گیرد ومملو از شکوفه وگل می شود.
عطر جانبخش گلها در فضا می پراکند .زیبایی وصف ناپذیر گلها بر پهنۀ
وسیع زمین جلوه ای از قدرت خالق یکتا را به نمایش می گذارد.
وبه راستی که زیبایی زمین در بهار وصف ناپذیر است.
انسان ذاتاً زيبايي‌ها را دوست دارد و گل سمبل زيبايي و
طراوت است لذا هرشخصی خود گل را ؛بوی گل را ؛طراوت وشادابی گل
را ؛نرمی ولطافت گل را ؛دوست دارد و واله وشیدای آن است .برهمین
اساس ما در مراسمهای مختلف گل را هدیه می دهیم ویا هدیه می
گیریم وقتي ما در يك مراسم عروسي به عروس و داماد گل هديه
مي‌دهيم به نوعي پيام زندگي دوباره و دوباره متولد شدن را به آنها نويد
مي‌دهيم. اين نكته را القا مي‌كنيم كه « تو دوباره متولد شده‌اي و چشمت
را به روي زيبايي‌ها باز كرده‌اي » اما با اين‌كه گل سمبل شادي و
شادكامي است ولي برخلاف تصور در مراسم عزاداري‌ها نيز به خانواده
عزادار گل داده مي‌شود. فلسفه بسيار عميقي پشت اين پديده هست. در
مراسم عزاداري باز هم با دادن گل به خانواده عزادار اين پيام را
مي‌رسانيم: «مثل گل باشيد ولي عمرتان همچون گل نباشد.» دادن گل
اين نويد روحي را مي‌بخشد كه همه ما بايد مانند گل زندگي‌مان را به
بهترين و زيباترين شكل طي كنيم.وقتي به خانواده عزادارگل مي‌دهيم يا
براي عيادت بيمار گل مي‌بريم به نوعي مي‌خواهيم اوج احساس
دروني‌مان را نسبت به آنان ابراز و حمايت اجتماعي خود را از آنها اعلام
كنيم. افراد هنگام سختي‌ها و مصيبت‌ها نيازمند حمايت ديگران هستند و
اين حمايت عملي از آنان مي‌تواند تا حدودي دلگرم‌كننده باشد. گل هنگام
عزاداري مي‌تواند خاطره عزيز از دست رفته را زنده نگه دارد و تداعي‌كننده
ياد و خاطره وي باشد.گل هديه دادن به ديگران در بطن خود مفهوم و
پيامي دارد كه ايرانيان از ديرباز اين مفاهيم را درك كرده‌اند. نقوش و
حكاكي‌هاي به‌جا مانده از دوره ساسانيان نشان مي‌دهد گل دادن به
ديگران در ايران باستان بسيار رواج داشته. در يك سراميكي كه تصوير دو
بانوي ساساني روي آن حك شده است نشان مي‌دهد اين دو بانو در
دستشان گل «مارگاريت» دارند. حتي شايد قدمت اين امر پسنديده به
دوره قبل از هخامنشيان برسد. در دوره پادشاهان هخامنشي به زناني كه
بيشتر از بقيه فرزند به دنيا مي‌آوردند گل و هديه‌هاي ديگر داده مي‌شد.بنا
براین گل دوست داشتنی است وآن را به کسانی که برایمان عزیزند هدیه
می دهیم وعزیزترین رابه گل تشبیه می کنیم.
موضوعات مرتبط: نکتــــــــه ها وپنــــــــــــدهادل نوشتـــــه های من
برچسب‌ها: گل ریزانگلریزان گل افشانیگلبهار وطبیعت
